هفت بنای مذهبی مدرن (قسمت سوم): Senhora da Boa Nova
در قسمت سوم این مجموعه پست‌ها به «کلیسای بانوی خوش‌خبر» در استوریل (Estoril) پرتغال می‌رسیم.
سایت این بنا در یکی از آخرین محله‌های فقیرنشین شهر استوریل قرار دارد، جایی که به «آخر دنیا» معروف شده است. در حاشیه‌های شهری که در شرق و جنوب این بنا قرار دارند هیچ بنا یا محل شاخصی وجود ندارد و در غرب آن هم دره‌ای عمیق تا دوردست‌ها کشیده شده است.
برای نجات این سایت از دهه‌ها سابقه ناخوشایند، از معماران خواسته شد تا هویتی جدید برای این محدوده خلق کنند. از آن‌جا که کل محدوده‌های اطراف فاقد هرگونه عنصر شاخصی بود، معماران تصمیم گرفتند که برج ناقوس کلیسا را زمینه شهری موجود به یک المان شاخص تبدیل کنند.
یک برنامه چند منظوره شامل یک کلیسا، یک مرکز اجتماعات، یک مدرسه ابتدایی و یک تالار سخنرانی در اطراف یک حیاط چیده شدند. این حیاط به سمت مناظر دره موجود باز بود و با فضاهای عمومی شهر ارتباط داشت.
طراح این مجموعه یعنی Roseta Vaz Monteiro Arquitectos می‌گوید:
«ما معتقدیم که طراحی یک مکان مقدس در واقع حول این محور می‌گردد که بتوانیم برتری فضاهای خالی را به تصویر بکشد. در طی فرآیند توسعه پروژه عنصر کلیدی مفهومی ما دو فضای خالی بود: حیاط یعنی جایی که افراد می‌توانند با هم ملاقات کنند و صحن اصلی کلیسا یعنی مکانی مقدس که تجسم‌بخش چیزی است که قابل تجسم نیست. ما می‌خواستیم این صحن اصلی درونگرا، بی‌نهایت و غیرقابل تجسم باشد. برای رسیدن به چنین منظوری ما از راه‌هایی که کارهای برنینی، پیرانسی و راشل وایت‌رید پیش پای‌مان می‌گذاشت استفاده کردیم.»
درنهایت کلیسا در یک پلان بیضوی شکل جای داده شده است که حسی دینامیک از مقیاس را ایجاد می‌کند و بوسیله یک گنبد داخلی پوشانده شده تا به این ترتیب تمایز میان دیوار و سقف از میان رفته و فضای داخلی یکدستی ایجاد شود.
پنجره‌های عمیق نور غیرمستقیم را وارد فضا کرده و انگار فضاهای شهری اطراف را از صحن کلیسا دور می‌کنند و «پایان دنیا» اکنون با نام «بانوی خوش خبر» یا Senhora da Boa Nova شناخته می‌شود.
مساحت سایت: ۱۴۵۰۰ متر مربع
زیربنا: ۱۲۰۰۰ مترمربع
طراحی: فیلیپا روزتا، فرانسیسکو واز مونتریو از Roseta Vaz Monterio Architectos
عکاسی: جواو مورگادو
منبع (+)
